Að rækta garðinn sinn (ég á engan)...

Í miðri vikunni ranglaði ég inní bókabúð Máls & Menningar.  Þar er, einsog svo víða, útsala í gangi.  Þar sá ég bækur Hildar Hákonardóttur, Blálandsdrottninguna og Ætigarðinn og skellti  mér á báðar.

Eftir að hafa gluggað í bækurnar verður sú hugsun áleitnari, hvers vegna við Íslendingar eru ekki mun stórtækari í alls konar ræktun með allt okkar heita vatn, landrými og þekkingu.

Mér er t.d. óskiljanlegt, að gróðurhús  skuli ekki vera í hverjum garði Reykjavíkur, þar sem notast má við heita afallsvatnið húsanna.  Stórir garðar fjölbýlishúsa nýtast nánast ekki til neins og auðvitað ættu húsfélög að sjá sér hag í því að vera með sameiginleg gróðurhús. 

Í öllu fjölmiðlafárinu undanfarna mánuði er stundum gott að kíkja í Bændablaðið á netinu og ná smá jarðtengingu.  Og viti menn, í nýjasta tölublaðinu frá 12.2. bls. 12, er einmitt viðtal við Hildi Hákonardóttur.

 

 

Athugasemdir

[Anna Einarsdóttir, 14.2.2009 kl. 13:36]

Við erum svo klikk !  Hugsaðu þér fáránlegheitin í því að útlendingar eru með ódýrari raforku á Íslandi en þeir sem landið eiga og vilja rækta grænmeti.    Og nú á enn að hækka raforkuna til grænmetisbænda.  Svo vitlaus pólitík sem hefur verið rekin hér á landi að það er ekki hægt að ræða hana ógrátandi. 

[Brattur, 14.2.2009 kl. 13:43]

Það hefur farið alltof hljótt um það í fréttum upp á síðkastið að það átti að fara að hækka dreifingu á rafmagni til garðyrkjubænda um 25% að mig minnir... þetta er algjör skandall... ég er brjálaður út af þessu...  ... mér finnst svo sannarlega ástæð til að berja í potta og pönnur út af þessu máli... þvílík heimska ráðamanna... það á einmitt að gera hið gagnstæða... lækka raforkuverðið til garðyrkjubænda og reisa gróðurhús um land allt...