Fundin pappírskróna (norsk).

Í dag kíkti ég í kaffibolla til móður minnar.  Oftar en ekki við slík tækifæri, þá dregur hún gjarnan fram einhver gömul plögg s.s. bréf ýmis konar og ljósmyndir.  Allt þetta gamla dót geymir hún í möppum og litlum kössum og í dag dró hún fram einn slíkan. Í kassanum, innan um gömul fæðingar- og giftingarvottorð, voru gamlir peningaseðlar, þ.á.m. þessi norski krónuseðill frá árinu 1944.

Er ég handlék þennan litla bleðil, þá fór um mig einhver einkennileg tilfinning og eftir sat hinn mikli efi; hefur tilveran ætíð snúist um peninga og verður svo um ókomna framtíð?

Sniðganga gjaldeyrishöftin

[e-mail]

Steingrímur: Góð vaxtakjör nauðsynleg

KREPPA kREppu kRapp...

KREPPA KREPPA KREPP

KREPPUM KREPPUM KREPPUM KREPPUM KREPPUM

KREPPA KREPPA KREPPA KREPP KRAPP APP

KReeeePpPpa KREPPA KREPPU KREPP

KREPP KRUPP KRAPP KRIPP

KREPP KRUPP KRAPP KRIPP

KREPPUM UM

KREPPUNA

 

 

 

 

76 fyrirtæki gjaldþrota í febrúar

Spáin fyrir laugardaginn er mjög sérstök.

Veðurupplýsingar á mbl.is

Hafa leynisamningar e-ð með það að gera?

OTTO SPORK GERÐI LEYNISAMNING UM VATNSRÉTTINDI.

Spá skjótum bata í efnahagslífinu

6000 manns við kjötkatlana...

Um tvö prósent þjóðarinnar sitja að kjötkötlum þessarar þjóðar og verja sitt og sína með kjafti og klóm.

Þannig var það, þannig er það og mun alltaf verða nema...

Vextir lána til VBS og Saga tvö prósent

Brotni kúpullinn.

  Í dag átti ég erindi til Reykjavíkur.  Sonur vinar míns fékk sér haglabyssu fyrir 5-6 árum, fór á eitt gæsaskytterí með félögunum og missti svo áhugann og ákvað fyrir stuttu að selja byssuna.  Byssan er geymd hjá vini mínum svo ég fór heim til hans að líta á byssuna með kaup í huga.  Er ég handlék gripinn, þá vildi svo óhönduglega til, að ég rak byssuhlaupið í ljósakúpul á forláta, fimmarma ljósakrónu með þeim afleiðingum að hann brotnaði. Það þyrmdi yfir mig og vin minn, sem stóð álengdar, hvítur sem nár.  Hann og kona hans höfðu nýlega sett upp ljósakrónuna, sem hafði upphaflega verið í eigu ömmu hennar.  Nú voru góð ráð dýr.  Í huga mínum var ég kominn til Kaupmannahafnar að þræða forngripaverslanir og eftir nokkrar mjög langar mínúntur sagði ég við vin minn: „Ég bjarga þessu, hvað sem það kostar“.

Við ákváðum að segja konu hans ekki alveg strax frá atvikinu og er ég kom út undir bert loft, þá ákvað ég að tala við hana Önnu í Fríðu frænku.  Hjá henni fæst bókstaflega allt milli himins og jarðar og er þangað kom, þá hafði hún brugðið sér frá og var ekki væntanleg fyrr en eftir hálftíma.  Ég ákvað að ganga um Grjótaþorpið og dreifa huganum; ég vissi svo sem vel, að líkurnar á að finna einn alveg eins kúpul og þann, sem ég hafði brotið, voru hverfandi.  Er ég sneri aftur í búðina, allur með hugann í Köben, þá var Anna nýkomin og ég bar upp erindi mitt.  Frekar var brúnin þung á Önnu en niður í kjallara fórum við og út úr afgömlum skáp einum dró hún fram nokkra rykfallna ljósakúpla.  Einn þeirra sýndist mér vera eins og sá er brotnaði og fékk ég að skjótast með hann til vinar míns.  Það var einsog við manninn mælt, kúpullinn var nákvæmlega eins og sjaldan á ævinni hefur mér liðið eins vel.  Þvílíkur léttir og þvílík hamingja.

Ég þarf ekki að orðlengja um byssukaupin.  Það varð ekkert af þeim.