Martröðin á enda.

Davíð fékk martröð í nótt og vaknaði upp með andfælum og í svitakófi.

Honum fannst hann vera staddur í sinni eigin 9 ára afmælisveislu.  Borðstofuborðið svignaði undan kræsingum og híbýlin öll skreytt í tilefni dagsins.  Davíð litli sat við enda borðsins og horfði döprum, tárvotum augum á afmælistertuna og logandi kertin, sem eitt af öðru lognuðust útaf í ofþeyttan rjómann og allt gos var löngu farið úr Spurinu.  Klukkan sló 3 og enn var enginn kominn til veislu.

Skyndilega var dyrabjöllu hringt og Davíð fer til dyra.  Fyrir utan stendur sendill og hann afhendir Davíð skeyti, sem hann rífur upp og skilaboðin eru stutt og skýr:  Kemst ekki, Þjóðin.

Davíð varð ekki svefnsamt eftir þessa martröð og í morgunsárið settist hann niður við skriftir.  Hann skrifaði þjóð sinni afsökunar- og afsagnarbréf og sendill frá Seðlabanka er nú á leið sinni í Skerjafjöðinn að ná í bréfið og koma því í réttar hendur.

 

Er draumurinn á enda?